زمان گویی ایستاده است و از قلب قاب مستطیلی شکل یک دوربین ،تصویری ناب برای آیندگان به یادگار مانده است.زمان 14 مرداد سال 92 است.رسول خلیلی ،پیشاپیش همگان دست بر تابوت شهیدی دارد که؛مسافر سفر کرده دیار عشق است.او خود را از سرزمین زینب های کاروان حسین و رقیه های خرابه های شام ،به طلایه داران نهضت عاشورایی حسین رسانیده است.شهید رضا کارگر برزی ،سرنوشتش را به یاران کربلایی ابا عبدالله گره زده و دوست وهمکار دیرینه اش دست بر تابوتش و نجوا کنان به بدرقه اش آمده است...

دیری نمی پاید؛درست 3 ماه بعد،30 آبان سال 92 شهید رسول خلیلی ،طواف حرم عشق کرده  وراه را به نشانی دوست طی می کند.چه کسی می داند که او در آن لحظات ماندگار،چه عاشقانه هایی سروده و نثار دوست کرده است.شاید واگویه هایش رنگ رفتن وپیوستن به خود گرفته و چنین سرائیده است:"برو من نیز به زودی به تو خواهم پیوست ..."